گروه ۵

آن یار که عهد دوستداری بشکست

می رفت و منش گرفته دامن در دست

می گفت دگر باره به خوابم بینی

پنداشت که بعد ازو مرا خوابی هست

چون نیست ز هر چه هست جز باد به دست

چون هست ز هر چه نیست نقصان و شکست

انگار که هر چه هست در عالم نیست

پندار که هر چه نیست در عالم هست

من با کمر تو در میان کردم دست

پنداشتمش که در میان چیزی هست

پیداست از آن میان چو بربست کمر

تا من ز کمر چه طرف خواهم بربست

چون نیست ز هرچه هست جز باد به دست

چون هست به هرچه هست نقصان و شکست

انگار که هرچه هست در عالم نیست

پندار که هرچه نیست در عالم هست

گویند مرا که دوزخی باشد مست

قولی ست خلاف، دل در آن نتوان بست

گر عاشق و می خواره به دوزخ باشند

فردا بینی بهشت همچون کف دست

چون نیست ز هر چه هست جز باد به دست

چون هست ز هر چه هست نقصان و شکست

انگار که هست، هر چه در عالم نیست

پندار که نیست، هر چه در عالم هست

آن یار که عهد دوستاری بشکست

می رفت و منش گرفته دامان در دست

می گفت دگر باره به خوابم بینی

پنداشت که بعد از آن مرا خوابی هست

من با کمر تو در میان کردم دست

پنداشتمش که در میان چیزی هست

پیداست کز آن میان چه بر بست کمر

تا من ز کمر چه طرف بر خواهم بست